Toen de tweeling een jaar of drie, vier was, nam moeke hen mee naar de fotograaf in Noordwolde. Het is een van hun vroegste herinneringen.
"We durfden eerst niet", zo vertelt Sietske. "Ons was verteld dat er een vogeltje uit het toestel zou komen en daar waren we bang voor."
"Pas toen moeke het had voorgedaan en zogenaamd een foto van zichzelf had laten maken, lieten we ons overhalen", vult Mieke aan. "Maar je kunt zien dat steun bij elkaar zochten. Zie eens hoe stevig we elkaars handen vasthielden." |
Sietske en Mieke |
Opa van der Walle met zijn hondje Mollie |
Goede herinneringen hebben de twee aan 'oud opaatje' - de grootvader van moeder - die bij het gezin inwoonde en 97 jaar is geworden.
"Hij was een echte lieverd. Hij kwam voor iedereen op. Onrecht zien, dat kon hij niet."
Tijdens een periode van werkloosheid is opa een aantal keren naar Duitsland gelopen om daar te werken. Van fietsen was toen geen sprake - om over andere middelen van vervoer maar te zwijgen. |
Er is een foto van Mieke en Sietske, kleine meisjes nog met blonde kopjes, waarop ze voor het eerst boodschappen gaan doen - een pond suiker en een pond boter - en mandjes bij zich hebben die door 'oud opaatje' zijn gemaakt. Hij was namelijk rietvlechter van beroep. "Maar ik weet ook nog dat hij heel goed sokken kon breien." |
Mieke en Sietske |
Sietske en Mieke |
De tweeling sliep in een bedstee in de kamer. Er waren daar twee bedsteden. In de andere sliep 'oud opaatje'. Ook daar denken Mieke en Sietske met veel plezier op terug. Als ze al op bed lagen, waren ze nog bij het gebeuren in de huiskamer betrokken. Wanneer er bezoek was gluurden de twee door de gordijnen om toe te kijken.
"We zaten soms bij elkaar op de rug", vertelt Mieke lachend. Zeker toen broer Tjebbe voor het eerst zijn meisje meenam, was het interessant. "Maar vader had het door dat we toekeken. Slapen gaan! Dan doken we natuurlijk weg."
Al met al gaf het een gezellig en beschut gevoel. De hele jeugd wordt gekenmerkt door een gevoel van veiligheid en geborgenheid. |